Vanmiddag ging ik fietsen om trainen voor de 200 m sprint. Doel was 30 km/h te gaan rijden en dan twee keer kort vol te gaan. Dat 30 rijden viel in het begin best tegen. Ik smokkelde er een paar km bij. De racefietser die voor me reed leek ik sowieso wel in te gaan halen, ook met 30 km/h. Dat maakte het een stuk makkelijker om toch slechts 30 te gaan rijden.
Na 20 minuten probeerde ik vol te gaan. Ik hoopte met hoge frequentie te kunnen blijven rijden maar tegen de 60 km/h schakelde ik toch door naar een zwaarder verzet. Zonder dat verzet leek het niet harder te kunnen gaan. Ik haalde nu 61 km/h - de fiets en ik knalden schuddend over de weg- en besloot toen weer naar de 30 te gaan. Tien minuten later probeerde ik het opnieuw, nu wat geleidelijker opgebouwd. Verkeer belette me echt vol te gaan, bij 58 km/h moest ik afremmen.
Ik vraag me nu af hoe een Quest met de banden niet echt op spanning buiten op niet ideaal wegdek zich in de sprint verhoudt tot de Groeneveld lage racer op een snelle wielerbaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten