De wet van de schuivende trapas

Opvallend: toen ik net mijn 2x 28" RaptoBike had ben ik wel een half jaar bezig geweest om de juiste afstand van de trapas te vinden. Telkens als ik dacht dat ‘ie goed stond wilde ik ‘m na een paar weken toch weer wat verder geplaatst hebben. Precies dat zelfde heb ik nu ook weer met de Quest.

Het lijkt er op dat beenspieren moeten wennen aan regelmatig fietsten. Naarmate je vaker fietst wordt het motorische systeem efficiënter en dat betekent ook dat je beter de volle lengte van je been kan gaan gebruiken.
Mogelijk als gevolg van deze training of gewenning heb ik nu zelfs de behoefte om het zadel op mijn stadsfietsje - btw: vreemd genoeg fiets ik met een racefietszadel - wat hoger te plaatsen.

Het lijkt het er ook op dat ik in een nieuwe ligfiets steeds dieper / lager in het stoeltje wil gaan zitten. Wellicht is dat puur een kwestie van het je meer op je gemak voelen op / in de fiets?

Sinds ik een week of wat geleden de trapas voor het laatst verder heb geplaatst valt het me op dat ik na een ritje wat meer spierpijn heb en dan vooral bij de spieren op mijn bovenbeen, die net boven mijn knieën. Dat zijn denk ik ook juist die spieren die je gebruikt als je je been verder strekt. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de Quest en mijn lijf echt helemaal op elkaar afgestemd zijn. Tot nu toe heb ik in ieder geval al - met groot genoegen - zo’n 3.000 km gefietst in Quest #752.

Lek door ruw canvas van Shredda?

Kort na een ritje bemerkte ik dat de Quest met linksvoor een platte band geparkeerd staat. Het lek blijkt zo ongeveer op de zelfde plek ten opzichte van de Shredda te zitten als het vorige lek. Net als dat wat spookachtige lek kon ik nu in de Shredda ook weer geen steentje, doorntje, stukje glas of enigerlei gat ontdekken. Wél zat er min of meer op de plek van het lek een ruwe plek aan de binnenzijde van het canvas van de Shredda. Uit een plekje met een doorsnede van een mm of vier leken de vezels van het onderliggende canvas boven te komen.
Ik probeerde de vezels wat weg te poetsen met mijn vinger. Dat leek het aantal losse vezels wat te verminderen maar tegelijkertijd wat ik ook bang met mijn gepoets de band eerder slechter te maken.

Is het überhaupt mogelijk ook een lekke band te krijgen door ruw canvas? Mogelijk door wrijving tussen binnenband en buitenband? Een Schwalbe maat 6 is een relatief smalle band voor de 40mm Shredda. Dat leidt ongetwijfeld tot extra kwetsbaarheid. Schwalbe raadt voor de 40mm Shredda zoals maat 6 als maat 7 binnenbanden aan, dus misschien eens maat 7 proberen?

Als wrijving mogelijk een deeloorzaak is dan zou misschien de oplossing ook daar kunnen liggen in het verminderen van de wrijving zelf. Als experiment heb ik daarom tussen beide voor- en achterbanden een beetje talkpoeder gestrooid. Volgens de gegevens van Wim Schermer zou dit sowieso een paar procenten in rolweerstand moeten schelen, mogelijk dus ook in dit soort lekken.

No sweat

Voortaan geen zweet meer, of in ieder geval geen plasje zweet meer in het het stoeltje. Misschien valt dat probleem sowieso wel mee als je ‘cabrio’ rijdt maar als je een paar uur hard trapt onder de schuimkap staat er echt een plasje in het zitje. Dankzij de Ventisit levert dat geen groot probleem maar ik wilde er wel vanaf.

Ik boorde dus een 8 mm gaatje op de laagste plek in het zitje. Om te voorkomen dat er nu nattigheid in de fiets zelf zou komen te liggen monteerde ik in dat gaatje een L-stuk om daar haaks een 8-12 mm slangetje op aan te sluiten. Het andere einde van het 20 cm lange slangetje legde ik in de kettinggoot zodat het via de gaatjes in de goot kan afwateren.

Ik kocht het materiaal in de winkel met kampeerspullen. Een L-stuk hadden ze helaas niet. Ik kocht daarom een Y-stuk en zaagde daar één pootje af en maakte dat deel dicht met een stop.

Snelle cabrio

Vandaag fietste ik voor het eerst met deze Quest ‘cabrio’, dus zonder schuimkap. Ik had daarbij een minivizier gemonteerd. Mogelijk lag het aan dat vizier maar het ging in ieder geval heel erg hard. Op de dijk tussen Neerijnen en Tiel reed ik flinke stukken harder dan 50 km/h en dat ging nog redelijk ontspannen.
Overigens is dit een schitterende omgeving om te fietsen!

Op de Hogestraat / Rijswijkseweg bij Zoelen probeerde ik op het goede asfalt daar met de wind in de rug flink vaart te maken. Ik haalde de 65 km/h zonder me echt in het rode te trappen.

Tijdens een eerdere rit had ik het minivizier samen met de schuimkap gecombineerd maar dat beviel me minder. Voor mijn gevoel fietste die combinatie minder hard en had ik juist meer last van de wind. Mogelijk speelt hier wel mee dat ik bij die rit het zitje nog niet zo laag als nu gemonteerd had.