Oliebollentocht

Morgen staat de tocht der tochten voor velomobielen weer op de agenda. Ik kan het niet meer precies reconstrueren maar voor mij wordt het de derde of de vierde keer dat ik mee fiets.

In 1998 had ik mijn eerste velomobiel, een Verhees Alleweder. Ik woonde toen in Den Haag. Ik vermoed dat ik toen ook meegereden ben met de tocht die toen nog gewoon 'Allewedertocht' heette en die in dat jaar door het in Den Haag gevestigde Kemper Ligfietsen georganiseerd werd.

Mijn Verhees Alleweder in 1998.

In 1999 organiseerde Kemper Ligfietsen de tocht opnieuw. John Poot, medewerker van Kemper, was in die periode de vaste fietsmaat van Allert Jacobs op de rug-aan-rugtandem. John was één van de eersten die in een carbon uitgevoerde Alleweder reed (C-Alleweder, later Limit). Eind 1999 had mijn Verhees panne, een veerpoot was deels door de wielkast gescheurd. Via John kon ik echter een rode Limit lenen om toch mee te kunnen rijden met de Oliebollentocht, die toen inderdaad niet meer alleen door aluminium Alleweders gereden werd.

Mobiel bellend (!) in geleende Limit (C-Alleweder), oliebollentocht 1999.

Na een paar jaar zonder velomobiel (zo waren die sigaarfietsen ondertussen gaan heten) kocht ik in 2008 een Quest om daarmee van Houten naar mijn werk in Amsterdam te rijden. In 2009 werd de Oliebollentocht vanuit Utrecht georganiseerd en reed ik ook mee. We vertrokken vanaf het Domplein, midden in de stad. Er was dan ook de nodige media-aandacht.

Krantenartikel (krant ?) oliebollentocht 2009.

Dit jaar is het plan om rond 7:30 vanuit Houten te vertrekken en dan via de Stichtse Brug eerst naar Velomobiel.nl te rijden. Daar wil ik de knipperautomaat van de fiets vervangen in de hoop dat daarmee de richtingaanwijzers weer gewoon knipperen (nu branden ze continu). Ik overweeg om verder vanaf Intercitybike de korte route naar Flevonice te rijden en dan direct via Nijkerk huiswaarts te gaan.

F-Lites razendsnel

Vanochtend leek het alsof de nieuwe F-Lites op mijn Quest zich wat beledigd voelden door de toon van mijn blogpost van gisteren. Ze wilden vandaag duidelijk laten zien dat F-Lites met wat kouder weer flink sneller zijn dan Shredda's want het ging ineens weer razend snel. Mijn snelheid lag op een ritje van krap 50 km bijna voortdurend ruim in de 40. Pardoes reed ik ook 5x een KOM.

Fijne snelle banden, die F-Lites!

Wintertraagheid

Hoewel het algemeen bekend is dat je in de winter minder snel fietst dan in de zomer heb ik moeite me daar bij neer te leggen. Toen de snelheden me onlangs tegenvielen bedacht ik me al fietsende dat ik best nog wel 1 cm lager in de fiets zou kunnen gaan zitten door nog een extra gaatje in de beugel achter het zitje te boren en het zitje op het voorste gat in de beugels op de wielkasten te monteren. Dat zou weer wat sneller moeten gaan.
Één centimeter lager gelegen ging het misschien wel weer ietsje sneller maar nog zeker niet met zomerse snelheden. Hoewel, bij de afdaling van de noordzijde van de Amerongseberg wilde ik me vooral laten uitrollen maar pardoes bleek mijn afdaling volgens Strava de allersnelste van die van ruim 20.000 medefietsers (mijn topsnelheid werd geklokt op 90 km/h).

Nog niet tevreden besloot ik de Shredda's te vervangen door F-Lites omdat die vooral bij lagere temperaturen lichter schijnen te lopen. Het vervangen van de banden had helaas wat meer om het lijf dan gehoopt want rechtsvoor bleek een spaak gebroken. Door de onhandige positie van de betreffende spaak moest ik eerst buiten in de kou het complete wiel loshalen (dit klusje had ik op de Quest nog niet eerder gedaan maar viel al met al erg mee - gelukkig werkte mijn fietsmaker ook mee want hij was zo vriendelijk een 158mm spaak voor me te draaien). Nu met F-Lites én een verse spaak gemonteerd haalde ik echter weer niet de gehoopte snelheden.

Ik wijt de tegenvallende snelheid met de F-Lite in ieder geval deels aan het gesleutel in de koude voorafgaande de rit. Toen ik ging fietsen had ik eigenlijk al een niet te stillen hongergevoel.
Misschien zijn er nog meer factoren die meespelen. Ik vermoed dat het fietsen met schuimkap fysiologisch minder snel gaat doordat het lijf in de vochtige omstandigheden onder de kap minder makkelijk vermogen af wil geven. Ik heb namelijk in mijn lijf het gevoel dat ik gewoon ook minder vermogen lever. Vreemd genoeg heb ik specifiek in mijn benen juist wel weer eerder het gevoel dat ik hard trap. Netto ben ik na een ritje in ieder geval minder moe dan in de zomer. Misschien speelt ook de vorm van de dag mee, die wellicht in het algemeen in de winter lager ligt.

De fietspomp en het ruimteveer

Op 28 januari 1986 verongelukte het ruimteveer Challenger. Alle 7 bemanningsleden kwamen om het leven. Nader onderzoek wees uit dat het ongeluk kon gebeuren doordat een rubberen afdichtring bij de lage temperatuur van 2° Celsius niet goed functioneerde.

Zo'n 30 jaar later zou je verwachten dat de mensheid dankzij de raketwetenschap de kunst van de rubberen afdichtringen bij lage temperaturen tot in de finesses zou beheersen. Een mensenleven kan er immers van afhangen. Helaas, toen ik afgelopen zondag bij een paar graden onder nul een lekke band kreeg, bleek de vervangende binnenband met de SKS E.V.A ventielkop niet zomaar op de verlangde druk van 5 bar te krijgen. De lucht suisde langs de afdichtring, al bij zo'n 3 bar. Pas met veel moeite, door met één hand te pompen terwijl ik met de andere hand de ventielkop recht vasthield, werd de gewenste bandenspanning bereikt.

Volgende keer misschien een SKS E.S.A ventielkop proberen? Of de SKS N.A.S.A?