zondag 30 november 2008

Vroeg rondje Wijk bij Duurstede

Vandaag om 7:45 van huis gegaan voor een rondje Wijk bij Duurstede. Mooie tijd om te vertrekken. Zodra ik Houten uit was begon het al wat licht te worden. De wereld is zondagochtend zo vroeg nog in rust. Slechts een enkele auto, een enkele fietser, een tandem en een aantal hardlopers tegengekomen. Het vredige beeld werd versterkt door de  rijp op de velden. 

Ik reed de Lekdijk in westelijke richting. Geholpen door een klein beetje wind lukte het me om op de dijk op een gegeven moment in de 40 te gaan rijden. Enigszins uit machismo, ik werd namelijk ingehaald door een auto en wilde laten zien hoe snel een velomobiel kan. De weg naar Schalkwijk bleek zich ook goed te lenen voor 40+ snelheden. Voor iemand die een half jaar lang praktisch niet gesport heeft wel hard werken...

Ondanks de lichte vorst was het snel warm in de Quest. Het thermische hemd onder mijn fietsshirt was overbodig. De band om mijn hoofd was echt te warm en moest ik onder het fietsen uit doen. 

Weer terug bij Houten besloten nog even hard door te rijden om dan vanaf het noorden langs het Fort bij Vechten terug te rijden. Lekkere bochten daar!

Vandaag 51 km. In totaal 381 km.

vrijdag 28 november 2008

Naar het werk

Gisteren voor de eerste keer met de Quest naar het werk gereden. De avond van te voren alles klaargelegd: een zeepje, een handdoek, wat goedkope aftershave, kleding en schoenen voor op kantoor, een schoon fietshemd voor de terugweg, de MacBook, plakspullen, pomp en reservebanden, twee pakken sultana's & de camelbag. Onrustig geslapen. Toch spannend, de eerste keer met de Quest naar het werk, door het donker.

Om 6:35 van huis vertrokken. De reis verliep voorspoedig. Bij station Maarssen zag ik vrij laat dat daar de weg open lag. Ik kon nog net op tijd voldoende afremmen. Daarna langs het Amsterdam-Rijnkanaal ondanks gebrek aan straatverlichting met 35 km/h doorgereden.  Het laatste stukje van de route door Amsterdam-Zuid had ik nog niet eerder gereden maar bleek goed te doen, wel veel scholieren (veel oh's en ah's) maar prima ongelijkvloerse kruisingen dus geen stoplichten. Om 8:25 op kantoor. 

Op kantoor tussen de bedrijven door met Google Maps nog uitgepuzzeld dat de route in Lage Weide nog zo'n 600 meter korter kan (complete route).

's Avonds om 17:30 teruggereden. Langs het kanaal 32 km/h als kruissnelheid. Vanaf Maarssen begon ik wat leeg te raken. M'n benen wilden niet meer zo. Ook meer last van wind dan verwacht. Richting Nieuwegein betrapte ik me er op af en toe minder dan 30 km/ h te rijden Oei... Het laatste stukje naar Houten toch nog even aangezet om wat harder te rijden. Om 19:30 thuis.

Deze dag 103 km, 330 km in totaal.

zondag 23 november 2008

Weer het weer

Voor een afstammeling van de winnaar van de "365-dagen fiets"-wedstrijd, de Alleweder, zit het weer mijn Quest toch behoorlijk dwars. Was het vrijdag de wind die me belette te gaan fietsen, vandaag was sneeuw / ijs. Na een paar kilometer ben ik weer omgekeerd omdat de wegen te slecht waren om te berijden. Het doel, de dijk bij Wijk bij Duurstede, leek praktisch onbereikbaar. Wel erg mooi weer vanochtend.

Vandaag 13 km, 224 km in totaal.

vrijdag 21 november 2008

Te veel, wellicht sowieso

Ik had me er op verheugd om vandaag voor de eerste keer met de Quest te forensen. De weersverwachtig zag er niet goed uit maar mooi hoeft het weer natuurlijk ook niet te zijn. Gisteravond voorspelde het KNMI echter in buien kans op windsnelheden tot 85 km/h. "Mmm, geen idee hoe dat gaat in een Quest." Kans op natte sneeuw. "Tja.." 

Na een onrustige nacht - ik droomde dat de fiets door door de harde wind van zijn parkeerplekje gewaaid was - direct de weerssites afgestruind (KNMI, Buienrader, Windguru). Het KNMI zegt nu "mogelijk .... in de kustprovincies zware windstoten tot ongeveer 100 km/h." Dat is voor een eerste keer ongetwijfeld te veel, wellicht. Wellicht sowieso. Sowieso, überhaupt. Wie denn auch?

PS: Kom ik op gebruikelijke wijze aan op kantoor, scheurt er terwijl ik de deur van het pand ontgrendel een Flevo Alleweder (Vielen Dank, Wikipedia.de!) voorbij. Nooit eerder hier gezien en dan uitgerekend vandaag!?

maandag 17 november 2008

Nachtelijk rondje Lekdijk

Na twee dagen questen kan ik er geen genoeg van krijgen. Na mijn werk, in de trein terug naar huis, bedacht ik me dat ik best in het donker nog even zou kunnen gaan fietsen. Sterker nog, voordat ik in het donker ga forensen is het best handig eerst eens in het donker gereden te hebben.

Zo gedacht, zo gedaan. Lamp uitgeklapt, groot licht aan en rijden maar. Eerst Houten uit. Een rood stoplicht (nummer 71.1). Ik stop netjes. Ik wacht. Ik wacht. Ik wacht. Ik twijfel, kan dit normaal zijn? Waar zit het knopje? Geen knop. Het is gewoon een stoplicht voor auto's en fietsen. Ondertussen staan diverse auto's ongeduldig achter me te wachten. Er claxoneert er één. Een ander rijdt maar door rood. Nog één rijdt door rood. In samenspraak besluiten de fietser die naast me is komen staan en ik ook maar door te rijden. Heel raar. Wordt mijn Quest soms niet gedetecteerd?

Langs Houten in het stikkedonker over een slingerend pad. Gaaf om te doen,met bochten die toch telkens anders blijken te liggen dan ik me meende te herinneren. Door richting de brug bij Schalkwijk. "Hé heeft die tegenligger nu nog gewoon grootlicht op? " Ik zie even niets meer. Gelukkig op lage snelheid (want het weggetje is smal).
De brug bij Schalkwijk omhoog. Als ik de binnenverlichting aanklik zie ik dat ik 30 km/h omhoog ga. Mooi! Wat later in de buurt van Culemborg de Lekdijk op. Spectaculair, zo'n donker rivierenlandschap. Vanwege het geslinger van de dijk hou ik de snelheid bescheiden. Dan de dijk weer af, het verplichte fietspad negerend het Amsterdam-Rijnkanaal over, richting 't Goy. Ik raak in een kadans. Een trance misschien. "Wow, wat rijdt het hier lekker!" Met 40 km/h door het duister. Ik bemerk hoe de Red Hot Chili Peppers zingen in mijn hoofd:

"I am you are me
Good woman said you gotta believe
Submerge into the urge of we
Deliciously the mystery

One big mob aw yea aw yea
One big mob aw yea aw yea
"

Weer thuis probeer ik het licht van de fiets uit te doen. Het blijft zachtjes branden. "Mmm, naar dat is vast niet goed." Ik besluit de accu los te koppelen. Het licht blijft gewoon branden?! Andere functies van de fiets gedragen zich minder mysterieus en blijven wel uit zonder accu. Met de conclusie dat de voorlamp blijkbaar een eigen kleine accu heeft besluit ik tevreden me over te gaan geven aan de slaap.

Vandaag 25 km, 211 in totaal.

zondag 16 november 2008

Forensroute getest

Het is de bedoeling om met de Quest regelmatig naar mijn werk te rijden. Met behulp van Google Maps en de fietsrouteplanner van de fietsersbond had ik een route van Houten naar Amsterdam-Zuid uitgepuzzeld die me vrij snel leek. Echter, er waren een paar punten waar ik me van afvroeg of het met een Velomobiel of überhaupt met een fiets te doen zou zijn.

Met dank aan de verschillende deelnemers van de ligfiets-lijst op Google Groups kreeg ik een aantal suggesties voor een betere route. Mijn oorspronkelijk plan zou met een Quest niet goed te doen zijn, noodzaak tot steken, afgesloten doorgangen onder de A2, slecht wegdek. Omdat ik een onbekende route niet meteen in het donker wil gaan rijden (zeker niet zonder GPS) heb ik de route vandaag in het licht uitgeprobeerd.

Ik ben erg tevreden over de route. Langs het Amsterdam-Rijnkanaal is het tegenwoordig in het algemeen goed fietsen. Industrieterrein Lage Weide bij Utrecht is enigszins een obstakel. Slecht wegdek, afgesloten stukken, maar wel te doen.

Waar ik met de Quest dus echt aan moet wennen zijn die stoplichten met knopjes. Soms moet je echt op een knopje drukken om groen licht te krijgen, soms ook weer niet. Het is lastig om bij het knopje te komen dus ik wil graag weten waar het nodig is... Nergens aan te zien, vrees ik. Ik overweeg serieus een knopjesindruk-stokje mee te gaan nemen.

Iets anders: ik krijg een behoorlijk houten kont in de Quest. Deel vast een kwestie van wennen, maar vermoedelijk zal het ook beter gaan als ik het zitje wat horizontaler instel. Dat zal dan vast ook zorgen dat ik mijn schouders wat minder krampachtig houd: nu kom ik af en toe tegen de rand van de fiets wat denk ik leidt tot een minder ontspannen houding.

Terug naar de route: in Abcoude was het even de weg zoeken. Het stuk fietspad langs de Amsterdamse weg tot aan het AMC is het schuinste stuk dat ik ken. Dat was al toen ik in de Verhees Alleweder reed maar het is er vast niet beter van geworden. Niet fijn met een driewieler, zeker als het sowieso slecht asfalt is. In de spits is het kiezen van de rijweg vast geen goede optie.

Vanaf het AMC rijdt het weer beter. Al met al ben ik tot aan station Amsterdam RAI doorgereden. Mijn werk is nog een paar km. verder maar die laatste kilometers geloof ik wel.

Vandaag 98 km. gereden, in totaal 184 km.

zaterdag 15 november 2008

De eerste kilometers

Vandaag was eindelijk de grote dag: tijd om de Quest op te halen. Vergezeld van fietsmaat Jeroen en mijn zoon Joep ging het per auto naar Velomobiel.nl in Dronten. Theo van Velomobiel.nl hielp de fiets op maat stellen. Een eerste blokje om om de afstelling te testen. Hoewel Velomobielen niet nieuw voor me zijn -ik had een jaar lang een Verhees Alweder- was het best wel weer wennen hoe het voelt om met een Velomobiel een bocht te nemen. Het is ondertussen ook al wel weer tien jaar geleden dat de Verhees mijn autootje was.

Er is in die tijd wel wat veranderd. De hedendaagse Quest is vergeleken met de Verhees Alleweder een uiterst doorontwikkeld apparaat. Kende de Verhees destijds nog een aantal fundamentele problemen (zoals het remsysteem, de kwetsbaarheid van de voorwielen), bij de introductie in mijn Quest werd ik overdonderd door een hoeveelheid aan kleine handigheden zoals remlicht, mistachterlicht, verstelbaar voorlicht met twee standen. Duidelijk een passie van de heren van Velomobiel.nl om een doorontwikkeld product te leveren.

Na geïnstrueerd te zijn hoe de route op te pikken die ik gevonden had via snelfietsroute.nl en Jeroen de sleutels van de Astra gegeven te hebben kon de reis naar Houten beginnen. Het eerste deel door de polder liep via de Rietweg en Vogelweg naar de Stichtse Brug. Hoewel ik afgelopen half jaar weinig fietskilometers gemaakt had ging het pal tegen een vrij krachtige wind in al snel 35-37 km/h.

Ik vreesde vooraf aan het stuurgedrag te moeten wennen. Een Limit / C-Alleweder waar ik ooit in reed stuurde zeer nerveus maar dat is bij de Quest gelukkig niet het geval. Al vrij snel kon ik met één hand sturen terwijl ik met mijn andere hand pakjes Sultana opende en van hun inhoud bevrijdde.

Vanaf de Stichtse Brug bleek dat ik wellicht wat te enthousiast van start gegaan was. Snelheid zakte doorgaans tot onderin de 30. Ter hoogte van Baarn meteen m'n eerste bijna-ongeluk: een man loopt het fietspad op richting een op het fietspad geparkeerde auto. Ik denk nog "laat ik preventief bellen, to be on the safe side" maar hij leek niets te horen. Op het moment dat ik naast hem rijd trekt hij de deur van zijn auto open. Op drie cm na schampte hij de Quest... Volgende keer toch maar de minder vriendelijke claxon gebruiken.

Een vraag aan ervaren Questers: hoe kan je als je met het kapje rijdt het makkelijkst bij de knopjes van stoplichten? Ik meende te weten dat die knopjes geen andere functie hadden dan een psychologische. Helaas, net voorbij Soestdijk kon ik wachten tot ik een ons zou wegen maar groen werd 'ie niet. Dus dan maar klittenbandje los gemaakt om het knopje in te kunnen drukken. Onhandig. Waarschijnlijk moet ik er nog handig in worden.

Bij Bilthoven het verplichte smalle betegelde fietspad maar genegeerd om op het mooie asfalt te rijden. Helaas kon ik geen 40 km/h meer uit mijn benen krijgen. Bovendien kwam ik nu in een file met auto's te staan... Dat was ook weer niet de bedoeling. Dus toch maar weer terug naar het fietspad. Richting De Bilt werd dat overigens beter.

Met name oudere vrouwen blijken trouwens flink van de fiets te kunnen schrikken. Als je ze inhaalt maar wel ruim voldoende ruimte laat, of als je ze tegemoet rijdt maar wel gewoon netjes rechts blijft. Opvallend. Het is denk ik maar goed dat de fiets er niet als een grote witte haai uitziet...

Thuis aangekomen 85 km op de teller. Moe maar voldaan.

dinsdag 11 november 2008

Voorpret

Ongeveer drie jaar wachten op de nieuwe fiets blijkt 'maar' net iets meer dan twee jaar te duren: