Zo op een zondagochtend, wanneer het KNMI een 'code oranje' afgeeft en de buienradar laat zien dat er over anderhalf uur veel sneeuw kan gaan vallen, kom je buiten eigenlijk alleen maar hardlopers tegen én mensen die honden uitlaten. Respect voor de hardlopers! Dit verhaal gaat over een close encounter met de tweede categorie.
Net van huis voor een kort rondje langs Wijk bij Duurstede, voor de sneeuw uit, waren mijn spieren nog koud en had ik nog geen goed beeld van hoe glad het op de weg kon zijn. Er lagen meer resten sneeuw dan verwacht. Ik reed dus nog voorzichtig toen ik aan de rand van Houten op de Rietdijk kwam. De Rietdijk is een mooie slingerende weg waar gemotoriseerd verkeer niet welkom is. Ongetwijfeld een fijne plek om je hond uit te laten.
In de tegemoetkomende richting loopt een man met drie grote niet-aangelijnde honden. De man loopt van het fietspad af, het aan de rechter zijde gelegen veld in. Ik concludeer dat hij dat doet om de honden weg te leiden van het fietspad. Helaas volgt niet iedere hond hem. Één van de beesten heeft mij in het vizier en blijft blaffend en grommend op het fietspad. Ik rem wat verder af en stuur de fiets zo ver mogelijk naar links. Het beest volgt mij. Met één wiel door de berm hoop ik het beest nog te kunnen ontwijken maar BENG, een harde klap aan de zijkant van de fiets maakt duidelijk dat we elkaar geraakt hebben.
"KLOOTZAK!", hoor ik de man roepen. Pas in tweede instantie realiseer ik me dat hij die verwensing waarschijnlijk voor mij bedoelde en niet voor de hond. De fiets staat ondertussen stil maar daarnaast ook een springende, woeste hond. Ik rijd een tiental meter door maar nu staat één van de andere honden woest naast me te blaffen. Ik fiets weer een paar meter en zie dat de man zich met de honden verwijderd heeft. Tot mijn verbazing maakt hij nog geen aanstalten om met de honden aangelijnd mijn kant op te komen. Ik kan nu wel veilig uitstappen om de schade aan de fiets te beoordelen. Twee klodders bloed aan de zijkant maar zo op het oog heeft de fiets geen schade.
De hondenman is al bijna uit zicht verdwenen. Ik overweeg om alsnog naar hem toe te fietsen maar vrees de loslopende beesten. Ik zoek daarom weer de relatieve warmte van de fiets op en hoop voorval verder te vergeten. Als er schade aan de fiets is dan zal die hooguit oppervlakkig van aard zijn. Ik vrees dat de hond wel een flinke kop- of kiespijn zal hebben.
Uiteraard speelt de vraag door mijn hoofd of ik hier in zekere zin misschien ook deels schuld aan heb. Bovenal hoop ik dat de hondenman zich dit ook afvraagt. Een velomobiel is een ongewoon voertuig maar dat is geen excuus voor het gedrag van de beesten. Mijn snelheid lag ook niet hoog. Eerder heb ik als hardloper een dergelijke aanvaring met een hond meegemaakt en dat heeft een blijvend litteken opgeleverd. Ik moet er niet aan denken dat ik met een tweewieler een aanvaring met het beest gehad zou hebben! Wellicht had ik dan na een buiteling voorover een gebroken sleutelbeen opgelopen.
Ondanks dit voorval en het mindere weer heb ik verder van het ritje kunnen genieten.