Remmen en rissen

Voordat ik vandaag ging fietsen wilde ik kijken of de linker rem strakker gesteld zou kunnen worden. Ik ben niet tevreden over de remkracht van de fiets en had laatst ook het idee dat 'ie bij het remmen wat naar rechts trok. Ik dus met een sleutel (maat 8) aan de slag. Het viel me toen op dat de linker kabel anders dan de rechter niet vast zat in het oog op het stuur maar dat er beweging in zat. Mijn indruk was dat de de opening voor de remkabel niet goed getapt was waardoor die dus los zat. Velomobiel gebeld, het blijkt zo te horen, de opening is niet getapt. De kabel hoort, zo begreep ik van Ymte, echter niet zo los te zitten dat 'ie door het oog heen en weer kan schuiven.

Met het moertje de linker kabel wat strakker gezet. Door de fiets aan de beugel op te tillen en remmend naar voren te duwen op het gevoel geprobeerd de linker rem gelijk te laten werken met de rechter. Op advies van Ymte nog even gecontroleerd of de strakker gestelde rem niet aanloopt en toen gaan fietsen.

Halverwege de rit ging het over de Amerongse berg. Dit keer met 75 km/h naar beneden en toen in de remmen (niet persé als remtest maar er is aan de noordzijde onderaan een weg van rechts dus flink afremmen is raadzaam). De fiets trok bij het remmen nu behoorlijk naar links. Te strak dus. Volgende keer wat losser.

Wat verderop, bij de Kaapse Bossen, kwam er eindelijk een racefietser voor me rijden om mee te spelen. Tegen beter weten in probeerde ik 'm al klimmend in te halen. De klim daar is naar, begint heel geleidelijk, zonder dat je het door hebt ben je ineens toch flink aan het klimmen, en als je denk dat je boven bent blijkt het laatste 'vlakke' stuk toch ook nog te klimmen. Ik stuurde de fiets over de beste stukken asfalt, probeerde in een goede cadans te blijven trappen en daarbij niet alleen te duwen maar ook te trekken. Gemotiveerd doordat 'ie dichterbij kwam ging ik diep. Helaas lukte het me net niet hem (of haar?) al klimmende in te halen maar ik liep wel in. In de afdaling ging ik er voorbij.

Het Racefiets Inhaal Syndroom (RIS) had hiermee goed toegeslagen. Geholpen door een flinke rugwind reed ik op de Langbroekerdijk met 47 km/h een paar keer wat racefietsers met een fors snelheidsverschil voorbij. Om de dag te bekronen op het goede asfalt van de Achterdijk mezelf nog goed gegeven, de laatste kilometer voor Fort Vechten bleef de teller dit keer op 51 km/h staan.

In totaal 1395 km gereden, vandaag 70 km.