In het diepe gegooid

Als je als fietsforens in spé je Quest zoals ik midden november geleverd krijgt, wordt je wel in het diepe gegooid: 's ochtends vertrekken in het duister, onderweg langs delen zonder enige straatverlichting, nog in het donker op het werk aan komen. Terug naar huis weer van het zelfde laken een pak.

Afgelopen donderdag was ik weer in gelegenheid te fietsforenzen. Nu waren de omstandigheden helemaal bar. Curieus genoeg vroor het een paar graden én was het mistig. Dat leverde in het donker soms wel zeer slecht zicht op, ook nadat ik mijn telkens beslaande fietsbril afdeed. Hoewel het ook nog eens glad was viel het fietsen toch erg mee. Vergeleken met voorgaande keren was het zelfs een stuk relaxter. In belangrijke mate kwam dat doordat ik nu een houding had van "ik zie wel hoe het gaat" en ik liet me niet meer zo liet opnaaien door de getallen op de snelheidsmeter.

Heen overigens binnen 1 uur 50 naar het werk gereden, terug binnen 1 uur 55 weer naar huis.

Vanwege de temperatuur droeg ik geen fietshelm maar een muts voor op mijn kale schedel. Eerder had ik bij -6 ºC last van koude voeten. Nu met de dikke sokken die ik normaal in mijn bergschoenen aan heb was dat geen probleem (wel wat strak in de fietsschoenen). Onder mijn shirt met korte mouwen droeg ik op de heenweg een 'windstopper' shirt met lange mouwen. Aangenaam! Terug bleek een thermohemd met korte mouwen ook goed te doen.

Afstand 104 km, totale afstand gereden 889 km.