dinsdag 31 maart 2009

Ik herhaal mezelf...

Ik herhaal mezelf, maar wat een fiets is die Quest! Snel! Zeker nu met het wat warmere weer. Vanavond reed ik van kantoor naar huis in 1 uur 25 minuten. Dat is een gemiddelde van 37 km/h. Dan te bedenken dat grote stukken mijn snelheid vrij laag ligt omdat de wegen te slecht zijn (vooral rond Abcoude) of ik me moet aanpassen aan het overige (mn fiets-) verkeer (vooral in Amsterdam). Langs het kanaal is het echter doorknallen, echt een fantastische route voor een Quest (afgezien van het stuk met de nare drempels bij Breukelen). Ik sloof me overigens nog niet eens echt uit...

Afstand vandaag zoals gewoonlijk 106 km, overall afstand 2781 km.

woensdag 25 maart 2009

Toegejuicht

De communicatie tussen verkeersdeelnemers is doorgaans zeer beperkt. Soms geeft men elkaar een vriendelijk gebaar, van "gaat u maar voor", of "bedankt", incidenteel uit men -al dan niet binnensmonds- een verwensing en daar blijft het dan doorgaans bij. Alleen al vanuit dit perspectief was mijn woon-werkritje van gisteren uniek.

Zodra ik 's ochtends in de fiets stapte begon het te regenen. Na 100 meter stopte ik om mijn helm te verruilen voor een pet, om zo, mijn ogen enigszins afgeschermd, wat beter zicht te hebben. Dat viel echter tegen. De regen kwam met bakken ijskoude druppels naar beneden. De spetters maakten dat ik mijn ogen wel dicht moest knijpen. Het was afzien. Ik nam in overweging maar weer om te keren, zo naar Amsterdam fietsen is geen doen.
Gelukkig hield de heftige regen voor Nieuwegein op. De rit verliep verder zonder veel noemenswaardige feiten, behalve dan dat ik met de flinke tegenwind en een wat te kort aan echte 'fietslust' genoegen nam met een kruissnelheid van ongeveer 38 km/h langs het kanaal.

Voor de terugweg verheugde ik me al op het voor de wind rijden. Tot Abcoude hield ik het tempo beperkt. Net voorbij Abcoude stopte ik om de te warme lange fietsbroek uit te trekken. Als snel reed ik dik 40+. Bij het goede asfalt van het fietspad langs het kanaal aangekomen verhoogde ik de snelheid geleidelijk tot achter in de 40. Het ging vrij gemakkelijk. Tot mijn plezier zag ik in de buurt van de veerpont een racefietser voor me. Vanuit een kinderlijk genoegen om er echt hard voorbij te gaan verhoogde ik de snelheid tot 50 km/h. Net voordat ik er voorbij kwam ging hij op de pedalen staan. Hij zal ook wel gedacht hebben "laat ik met die wind mee eens echt hard gaan." Sorry man, voor het verstoren van dat gevoel van snelheid, maar ik genoot er wel van...

Voorbij Breukelen zijn er verkeersdrempels om auto's te ontmoedigen. Normaal rij ik daar met ongeveer 36 km/h overheen. Harder is niet prettig meer. Met de heersende wind was het echter bijna niet te doen om zachter dan 40 te rijden. De eerste keer reed ik er met 40 dan ook veel te hard overheen. De fiets kwam bijna los van de weg... Enorm zonde om als fietser telkens zo flink af te moeten remmen, zo kan het niet bedoeld zijn.

Voorbij die nare drempels kreeg ik behoefte om weer lekker door te trappen. Langzaam nam mijn snelheid toe, van 45 km/h tot 49 km/h, tot zelf 52 km/h. Wat een snelheid! Ik kreeg zelfs de neiging om nog wat harder te trappen toen een stoptrein me inhaalde. Met een snelheid van nog steeds ruim 50 km/h reed ik voorbij station Maarssen drie voetgangers tegemoet. Drie mannen van het negroide ras. De parka's die ze droegen wekten de indruk dat ze pas kort geleden vanuit Afrika naar Nederland waren gekomen, alsof ze nog moesten wennen aan het klimaat. Toen ik ze voorbij ging begonnen ze me tot mijn verrassing toe te juichen. Alsof ik Lance Armstrong was, in een tijdrit in de Tour de France, bezig de voorsprong op Jan Ullrich spectaculair te vergroten.

Bij Lage Weide paste ik mijn snelheid aan op de weinig fietsvriendelijke omgeving aldaar. Weer op de weg en het fietspad langs het kanaal kon ik weer vaart maken. Toen ik de weg op draaide lang het kanaal in Nieuwegein zag ik een bromfietser achter me. Juist op die weg is het fijn goed hard te gaan. Je begint er heuvelafwaarts en het asfalt is er goed. Ik zette dus flink aan en zag de afstand tot de bromfietsers eerder groter dan kleiner worden. Mijn teller gaf 54 km/h aan. Bij het rode stoplicht kwam hij alsnog naast me: "Man, je reed hard! Wel 55, ik kon je niet eens bijhouden! Goed man!" Toch wat verguld gaf ik aan dat dit geen normale snelheid voor me is. "Ga je dan nog harder?" vroeg hij. Dat ik vertelde dat dit een sprintje was stelde hem gelukkig niet teleur. Toen het licht op groen sprong reed hij gebarend met zijn duim omhoog weg.

Dagafstand 106 km, totale afstand 2568 km.

maandag 23 maart 2009

Alles is goed

Zaterdagochtend stapte ik om 6:20 in de fiets. Buiten vroor het licht. Flarden mist hingen boven de berijpte weilanden. De zon begon net op te komen, schijnbaar enkel met het doel om de statige bomen van Amelisweerd op de de mooist mogelijke manier contrastrijk te belichten. Wat kilometers verderop, in de Flevopolder, speelde zij een ander spel. De eentonigheid van het landschap werd versterkt door mist maar juist aan die schijnbaar tijdloze eentonigheid wist de zon met flarden licht een bijzondere magie te geven. De af en toe opdoemende windmolens maakten het geheel op bijna surrealistische wijze af.

De tocht naar Dronten leek vooral naar beneden te gaan. Kruissnelheid 40+.

Bij Velomobiel werd de achterbrug van de Quest door Allert preventief versterkt. Mijn klachten over de remkracht van de fietsen bleken na enig onderzoek veroorzaakt door een metalen dopje op de remkabel die niet goed zat en daardoor ingesleten was. Een relatief klein en goed te verhelpen euvel dus.

De terugweg baadde in het zonlicht. De magie van de heenreis was als een droom weer verdwenen. De focus van mijn aandacht lag nu met name op de fiets en het fietsen. Dat ging perfect. De fiets remt weer zoals het hoort. De cranks lijken, sinds ik ze vorige week 1 cm naar voren geplaatst heb, ook een ideale positie bereikt te hebben. Mijn conditie is flink verbeterd sinds de vorige keer dat ik dit ritje maakte, half november 2008. Hoewel ik dit keer heen én terug reed lag het tempo flink hoger. Zelfs aan het einde van de rit kon ik nog een paar keer met racefietsers spelen door ze met 45 km/h in te halen. Wat een fiets, die Quest! Weer thuis nauwelijks vermoeid en zeer voldaan.


Ritafstand 172 km, overall kilometerstand 2462 km.

zaterdag 14 maart 2009

Als de snelweg er voor fietsers was

Er was ooit sprake van dat er langs het Amsterdam-Rijnkanaal een fietssnelweg "van Dom tot Dam" zou komen. Een klein stukje van dat traject, ter hoogte van station Maarssen, is wel aangepakt en getransformeerd van één van de slechtste fietspaden van Nederland tot een retesnel stukje asfalt. Op dat stukje van zo'n krap 3 km behaal ik gedurende een woon-werkritje dan ook de hoogste snelheden. Zo'n 45 km/h is geen uitzondering. Heerlijk fietsen daar!

Ik fantaseerde wat over snelwegen voor fietsers en vroeg me af wat het zou betekenen als ik als fietser de snelweg op zou mogen. Volgens de routeplanner verkort dat mijn ritje van 53 km tot 49 km. Van die 49 km is 41 km snelweg. Geen idee hoe snel het asfalt van een snelweg voor een fiets is, maar het lijkt me geen vreemde inschatting dat ik die 41 km snelweg zonder te veel moeite in een uur kan rijden. De resterende 7 km is met stoplichten en al zeker binnen 15 minuten te doen.

Mijn reistijd zou dus, als de snelweg niet voor auto's maar voor fietsers aangelegd was, nog slechts 1 uur 15 minuten bedragen. Een snelheidswinst van ongeveer 25 minuten ten opzichte van de huidige route! Met de fiets over de snelweg is het nog maar nauwelijks langer dan het huidige openbaar vervoer (~ 1 uur 10, met fiets, trein met overstap en fiets).

Geeft je te denken... Camiel, Tineke, wel eens van een Quest gehoord?

BTW, de kilometerstand bedraagt nu 2184 km.

zondag 8 maart 2009

Hard en kort & paarden

Vandaag een uurtje gefietst en geprofiteerd van het plots tevoorschijn gekomen zonnetje. Ik besloot om er maar een trainingsritje van te maken. Dat gecombineerd met de harde wind maakte dat mijn snelheid flink varieerde. Tegen de wind in reed ik met de nodig moeite net in de 40. Met de wind gunstig reed ik een flink stuk om en nabij de 50 km/h. Topsnelheid was 54 km/h. Tussen de periodes met flink doortrappen in lag de snelheid rond de 35, soms lager.
Voor het eerst in de Quest gereden met een hartslagmeter. Als ik keek gaf die waarden tussen de 140 en de 170 aan.

Ik reed een gebruikelijk rondje: naar Schalkwijk, een stukje over de Lekdijk, door 't Goy, en daarna via Fort bij Vechten terug naar huis.

Kort na Fort Vechten maakte een schichtig paard dat ik besloot om maar beter een stukje om te rijden langs de A27 dan te kijken hoe het paard zou reageren ( eerder had ik in een velomobiel een slechte ervaring met een ontmoeting met een paard).

De teller staat nu op 2078 km.

vrijdag 6 maart 2009

Oefening in discipline

Naar het werk fietsen met de Quest is voor mij onder andere een oefening in discipline. De kou, het duister, de regen, het vroege opstaan, de vele kilometers.... stuk voor stuk goede redenen om niet 53 km naar je werk te rijden, of niet soms?

Onzin! Uiteindelijk zit het allemaal tussen de oren. Dat valt me telkens weer op als ik me over alle drempels heen gezet heb en weer ben gaan fietsen. Als ik eenmaal fiets is het weer genieten. Discipline is het enige dat nodig is. De kou? Als je je maar niet alleen richt op de sensatie in je tenen ook bij -6 ºC geen probleem! Het duister? Tja, je moet iets beter opletten, vooral om geen andere fietsers met minimaal licht omver te rijden. De regen? In een Quest? Waar hebben we het over! De vele kilometers? Zo ver is 53 kilometer nu ook weer niet en het fietsforenzen is bovendien een hele efficiënte manier om aan de zo zinvolle lichaamsbeweging te komen.

Volgens mij zijn we met zijn allen in deze samenleving steeds meer watjes geworden. Weekdieren zijn we, verwend en lui!

Mezelf incluis.

Vanochtend zou ik voor de tweede keer deze week met de fiets naar het werk kunnen rijden. Ik ging dus niet. Vanochtend lag alles klaar voor vertrek. Mijn excuses waren niet de kou, het duister of de regen maar
  • door het drukke werk een paar nachten sub-optimaal geslapen (ach...)
  • vannacht een paar keer door de kinderen in de slaap gestoord en kon de slaap daarna niet goed meer vatten (tjonge..)

Ik heb nog heel wat te oefenen in discipline voordat fietsen gewoon fietsen wordt.

Voor de statistiek: de teller in de stilstaande Quest staat op 2042 km.