vrijdag 19 mei 2017

De ware sporter

Op de blog van Belle, kampeerwijzer.com las ik een recensie van 'De Renner' van Tim Krabbé. Belle haalt daar een citaat aan dat inderdaad bij eerste lezing nogal vreemd overkomt.

Als je een alpinist vraagt waarom hij een berg beklimt, antwoordt hij: omdat die berg er is. Er is bij mijn weten nooit op gewezen dat dit antwoord onzin is. De wil van de alpinist ontstaat namelijk niet door de berg, maar is er ook zonder berg. De wil van de alpinist is niet zoiets gerings dat hij zoiets toevalligs als de uiterlijke vorm van de aarde nodig zou hebben om te bestaan. Ook als de aarde zo plat was als een biljartbal zouden er alpinisten zijn: de ware alpinisten. De ware alpinist zou zich er zelfs voor schamen zijn wil vorm te laten geven door dingen van een lagere orde als bergen. Er is dus maar één vraag die men met recht aan de ware alpinist zou kunnen stellen: waarom beklimt u nooit een berg? Zijn antwoord zou luiden: omdat er bergen zijn.

Bij het herlezen van dit citaat raakte ik diep ontroerd.

Een sport als wielrennen, als metafoor voor het leven, gaat oppervlakkig beschouwd over het hoogst triviale; wie is er het eerst over de meet. Gaap! Who cares... Wat het interessant maakt is de persoon van de sporter, zijn of haar inzet, strijd, afzien, pieken en dalen, twijfels. Des te sterker de wilskracht van de sporter, des te groter zijn faam, des te fascinerender de persoon.

Die wilskracht, of de wil om te winnen, of algemener om 'meester' te zijn van je omstandigheden, om 'vrij' te zijn is misschien wel de meest essentiële levenskracht. Zoals al gezegd is de sport niet meer dan een metafoor voor het leven. De ultiem vrije geest toont zich sterker dan degene die een berg beklimt 'enkel omdat die er is', de ultieme vrije geest kan met wilskracht zelfs de behoefte overwinnen om de berg te moeten beklimmen. Die innerlijk berg die alleen met wilskracht kan worden overwonnen is van een hogere orde of moeilijkheidsgraad dan de steenhopen buiten onze geest.