Cyclevision Lelystad, zo'n jaar of 15 geleden. Zesuursrace op de RDW-baan. Hoewel ik nauwelijks getraind had, dacht ik wel even 6 uur lang met de Baron 40 km/h te kunnen gaan rijden. Ik stelde me voor één keer tot 40 km/h te versnellen en dan met verstand op nul dit tempo gewoon vol te gaan houden. Dat viel toch vies tegen! Door de wind was het niet mogelijk om de rondjes van 2,8 km met een constante snelheid te rijden. Dat betekende dat er telkens geschakeld moest worden en dus telkens ook weer een optimale snelheid gevonden moest worden. Zeker met een zeer gebrekkige training is het dan lastig in te schatten wat een haalbare snelheid is.
Ik reed in het begin veel te hard. Dat tempo liet ik geleidelijk varen. Ik moest wel want ik had het zwaar, heel zwaar. Na een uur of 3 worstelen begon ook nog eens mijn rechtervoet te branden. Ik probeerde het te negeren maar na 4 uur racen was de pijn niet meer vol te houden. Ik stopte om wat te gaan lopen. De ergste pijn verdween snel. Na 10 minuten kan ik de race in een weer wat lager tempo hervatten. De pijn hield aan maar was door minder kracht te zetten nog enigszins dragelijk. Het laatste uur zakte mijn snelheid regelmatig onder de psychologische barrière van 30 km/h. Na 6 uur fietsen had ik iets van 206 km op de teller er bij.
Sinds die race jaren geleden heb ik bij lange ritten nog steeds af en toe pijn aan mijn rechtervoet. Het is een brandend gevoel ter hoogte van het SPD-plaatje. Mijn middelste tenen gaan bovendien tintelen. Na het fietsen is de pijn snel voorbij maar het tintelen van mijn tenen kan weken lang aanhouden.
Toen ik onlangs naar Keulen fietste kwam na 130 km dat brandende gevoel weer opzetten. Door met mijn rechtervoet wat minder kracht te zetten, wat meer 'rond' te trappen en ook de kracht wat meer met de zijkant van mijn voet te zetten was er nog wel mee door te fietsen.
Opvallend is dat ik afgelopen weken zelfs eelt ontwikkeld heb precies ter hoogte van het SPD-plaatje. Dat geeft te denken dat schoenen met steviger zolen en bredere pedalen een oplossing kunnen zijn. Op internet las ik bovendien van vergelijkbare symptomen die veroorzaakt worden door een zenuw die richting voetzool gedrukt wordt, onder andere omdat de tenen te veel samengeklemd zouden worden. Fietsen met dunnere sokjes zou daarvoor al een verlichting kunnen betekenen.
Recent schafte ik daarom bredere Shimano SPD-SL pedalen aan. Ik kocht daarbij een paar extra brede fietsschoenen. De eerste ervaring, opgedaan tijdens een relatief kort ritje van 120 km, is positief. Ik kreeg in ieder geval niet het brandende gevoel. Het tintelende gevoel in mijn tenen is sinds de rit naar Keulen niet meer verdwenen, benieuwd hoeveel tijd dat nodig zal hebben. In ieder geval heb ik goede hoop de oorzaak van de problemen weggenomen te hebben.
3 opmerkingen:
Dat SPD systeem heb ik vroeger echt als waardeloos ervaren, ik gebruik nu al 4 jaar Time plaatjes en pedalen en natuurlijk met goeie Sidi carbon schoenen.
Ik heb nergens meer last van in mijn Quest, niet van mijn knieën en niet meer van die voet verschijnselen zoals jij hierboven hebt beschreven, want dat was wel herkenbaar.
Voor grotere afstanden is het belangrijk dat je de druk goed verdeelt over je voetzool. Dus grote plaatjes, en ruime schoenen met stijve zool. Ook helpt trappen en trekken, waardoor je je zenuwen in je voeten niet plat trapt en geen last of veel minder last heb van het tintelen.
Als je al wel last hebt kan het maanden duren voordat het helemaal weg is.
Ook krabben met je tenen tijdens het fietsen helpt goed, hierdoor beter bloeddoorstroming van je voeten.succes.
Dank!
Een reactie posten