De eerste kilometers

Vandaag was eindelijk de grote dag: tijd om de Quest op te halen. Vergezeld van fietsmaat Jeroen en mijn zoon Joep ging het per auto naar Velomobiel.nl in Dronten. Theo van Velomobiel.nl hielp de fiets op maat stellen. Een eerste blokje om om de afstelling te testen. Hoewel Velomobielen niet nieuw voor me zijn -ik had een jaar lang een Verhees Alweder- was het best wel weer wennen hoe het voelt om met een Velomobiel een bocht te nemen. Het is ondertussen ook al wel weer tien jaar geleden dat de Verhees mijn autootje was.

Er is in die tijd wel wat veranderd. De hedendaagse Quest is vergeleken met de Verhees Alleweder een uiterst doorontwikkeld apparaat. Kende de Verhees destijds nog een aantal fundamentele problemen (zoals het remsysteem, de kwetsbaarheid van de voorwielen), bij de introductie in mijn Quest werd ik overdonderd door een hoeveelheid aan kleine handigheden zoals remlicht, mistachterlicht, verstelbaar voorlicht met twee standen. Duidelijk een passie van de heren van Velomobiel.nl om een doorontwikkeld product te leveren.

Na geïnstrueerd te zijn hoe de route op te pikken die ik gevonden had via snelfietsroute.nl en Jeroen de sleutels van de Astra gegeven te hebben kon de reis naar Houten beginnen. Het eerste deel door de polder liep via de Rietweg en Vogelweg naar de Stichtse Brug. Hoewel ik afgelopen half jaar weinig fietskilometers gemaakt had ging het pal tegen een vrij krachtige wind in al snel 35-37 km/h.

Ik vreesde vooraf aan het stuurgedrag te moeten wennen. Een Limit / C-Alleweder waar ik ooit in reed stuurde zeer nerveus maar dat is bij de Quest gelukkig niet het geval. Al vrij snel kon ik met één hand sturen terwijl ik met mijn andere hand pakjes Sultana opende en van hun inhoud bevrijdde.

Vanaf de Stichtse Brug bleek dat ik wellicht wat te enthousiast van start gegaan was. Snelheid zakte doorgaans tot onderin de 30. Ter hoogte van Baarn meteen m'n eerste bijna-ongeluk: een man loopt het fietspad op richting een op het fietspad geparkeerde auto. Ik denk nog "laat ik preventief bellen, to be on the safe side" maar hij leek niets te horen. Op het moment dat ik naast hem rijd trekt hij de deur van zijn auto open. Op drie cm na schampte hij de Quest... Volgende keer toch maar de minder vriendelijke claxon gebruiken.

Een vraag aan ervaren Questers: hoe kan je als je met het kapje rijdt het makkelijkst bij de knopjes van stoplichten? Ik meende te weten dat die knopjes geen andere functie hadden dan een psychologische. Helaas, net voorbij Soestdijk kon ik wachten tot ik een ons zou wegen maar groen werd 'ie niet. Dus dan maar klittenbandje los gemaakt om het knopje in te kunnen drukken. Onhandig. Waarschijnlijk moet ik er nog handig in worden.

Bij Bilthoven het verplichte smalle betegelde fietspad maar genegeerd om op het mooie asfalt te rijden. Helaas kon ik geen 40 km/h meer uit mijn benen krijgen. Bovendien kwam ik nu in een file met auto's te staan... Dat was ook weer niet de bedoeling. Dus toch maar weer terug naar het fietspad. Richting De Bilt werd dat overigens beter.

Met name oudere vrouwen blijken trouwens flink van de fiets te kunnen schrikken. Als je ze inhaalt maar wel ruim voldoende ruimte laat, of als je ze tegemoet rijdt maar wel gewoon netjes rechts blijft. Opvallend. Het is denk ik maar goed dat de fiets er niet als een grote witte haai uitziet...

Thuis aangekomen 85 km op de teller. Moe maar voldaan.