zondag 29 maart 2020

Poreuze reservebanden

Door allerlei redenen heb ik het laatste half jaar wat minder in de Quest gefietst. Toen ik recent op een hele frisse ochtend weer eens een ritje wilde gaan maken leek het me verstandig ook weer eens te controleren of de twee reservebanden, die ik lichtjes opgepompt in een buitenband meeneem, nog voldoende op spanning waren. Nee dus, beide binnenbanden geheel leeg.

Ik kon me niet mee herinneren wanneer deze de banden als reserve in de fiets waren beland, maar waarschijnlijk nadat ze eerder in gebruik lek waren gegaan en daarna zoals gebruikelijk thuis netjes geplakt. "Blijkbaar beide banden de vorige keer niet goed geplakt," dacht ik, "dat fiksen we dan nu wel even snel."

Snel wat lucht in de eerste band om het gaatje te vinden. Ik hoorde en voelde het bijna meteen fluiten, maar de band leek ter plekke wel poreus geworden. In ieder geval wekte het oppervlak visueel die indruk. Tweede band precies het zelfde verhaal.

Poreuze binnenband
Eén van de twee poreuze binnenbanden

Apart, ik kan me niet herinneren dit eerder meegemaakt te hebben en dan nu ineens met meteen twee reservebanden. Ik snap niet zo goed hoe het ontstaan is. Kans lijkt me klein dat het ontstaan is terwijl ik ze op lichte spanning achterin de Quest vervoerde. Waarschijnlijk is de schade ontstaan toen ze nog dienst deden? Tijdens het fietsten of misschien had de fiets net wat langer dan een paar dagen plat gestaan? Ik weet net niet.

Hoe dan ook, ik heb beide banden afgeschreven, Misschien waren ze ook al wel erg oud. Gelukkig had ik nog wat binnenbanden op voorraad zodat ik in deze barre tijden niet onnodig koeriers langs hoef te laten komen. Als het virus weer weg is zal ik mijn geld ook weer laten rollen.

1 opmerking:

Quezzzt zei

Of het wrijvings slijtage is met de trillende binnenzijde van de velomobielhuid of degradatie van de weekmakers in het rubber gedurende een gegeven tijspanne kom je alleen achter als je ook nieuwe, ongebruikte reservebanden even lang daar had laten liggen.

Ikzelf denk dat de (wrijvings) slijtage van gebruik van de binnenband in de buitenband
het rubber heeft verzwakt waarna het altijd plaatsvindende degraderen van weekmakers in het rubber de band sneller onbruikbaar heeft gemaakt dan als het een ongebruikte binnenband was geweest.

Degraderen van weekmakers in rubber komt voor in alle banden, die van caravans bijvoorbeeld moeten na ~5 jaar worden vervangen terwijl het loopvlak als nieuw is en amper kilometers heeft gemaakt. Banden van auto's gaan doorgaans niet zo lang mee omdat het loopvlak dan versleten is, maar reservebanden zijn wel vaak in slechte staat omdat die vergeten/niet vervangen worden. Maar dat zijn grote buitenbanden met een stuk minder flexibel rubber.

Men zou aannemen dat zeer flexibele dunne binnenbanden veel meer weekmakers bevatten, en daarom sneller vergaan dan buitenbanden bij het degraderen van weekmakers over tijd.